စံခ်ိန္မွီေသာ စြမ္းေဆာင္မႈ

ဘယ္အခါမ်ိဳးမဆိုကိုယ့္ဆီကအေကာင္းဆံုးေပးႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္။
ေ႔ရွတိုးရခက္ေနတယ္ဆိုတာတစ္ခုတည္းႏွင့္ေတာ့ေနာက္ဆုတ္လုိ႔မျဖစ္ဘူး။
Roy Chapman Andrew(1884-1960)

နားလည္မႈလြဲၾကတဲ့ ကိစၥ

လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္ျပသနာဆယ္ၾကိမ္တြင္ကိုးၾကိမ္သည္ကာယကံရွင္ႏွင့္တကယ္သြားေတြ႔ေျဖရွင္းလိုက္သည့္အခါအလြယ္တကူ ၇ွင္းလင္းေျပလည္သြားျမဲျဖစ္သည္။

Humphery Francis Fllis

ရွာတက္မွ လမ္းေတြ ႔မယ္

ျမိဳ ႔လယ္ကိုေရာက္ေအာင္သြားႏိုင္တဲ့လမ္းဟာ တစ္လမ္းတည္းမဟုတ္ဘူး။ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။

လူ႔ဘဝမွာလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ၊ ရည္မွန္းထားတဲ့ပန္းတိုင္ကိုဒီလမ္းကသြားလို႔မရရင္၊ ေနာက္တစ္လမ္းက သြားလို႔ရႏိုင္တယ္။

Elsa Schiaparelli (1896-1973)

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၇)

တစ္ခါက အေမရိကန္လူမ်ဳိး၊ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး၊ တရုတ္လူမ်ဳိးနဲ႔ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးတို႔ဟာ သူႏိုင္ငံ ကိုယ္ႏိုင္ငံရဲ႔ စစ္ေရးစစ္ရာကို ေဆြးေႏြးၾကတယ္။

ဂ်ပန္လူမ်ဳိးက "ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမ်ဳိးက မတြန္႔မေၾကာက္ သတၱိခဲေတြ ႏိုင္ငံအတြက္ဆိုရင္ အသက္ကိုေတာင္ စြန္႔၀ံ့တယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေပၚမွာ ပန္းသီးတစ္လံုးတင္ျပီး ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႔ အပစ္ကို ခံရဲတယ္" လို႔ ေျပာျပီး သူ႔ေခါင္းေပၚ ပန္းသီးတစ္လံုးတင္ျပီး က်န္လူေတြကို ေသနတ္အပစ္ ျပိဳင္ခိုင္းလိုက္တယ္။

ပထမဦးဆံုး အေမရိကန္လူမ်ဳိးက ေနာက္ကို ေျခအလွမ္း၂၀ လွမ္းျပီး ကိုယ္ကိုလွည့္ျပီး ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ဂ်ပန္ေခါင္းေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပန္းသီးေလး အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ကဲြသြားတယ္။ အေမရိကန္က ေသနတ္ေျပာင္း၀က မီးခိုးကို တစ္ခ်က္မႈတ္ျပီး ေျပာလိုက္တယ္.. "I am Hunter" ငါက မုဆိုးတဲ့။

ဒုတိယ အဂၤလိပ္ လူမ်ဳိးက ေနာက္ကို ေျခအလွမ္း ၅၀လွမ္းျပီး ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွည့္ျပီး ပစ္လိုက္ျပန္တယ္။ ပန္းသီးက ဖြာခနဲ႔ပဲ။ အဂၤလိပ္က ကိုယ့္ကို အထင္ၾကီးတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္.. "I am Bond" ငါက ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းတဲ့။

ေနာက္ဆံုး တရုတ္ အလွည့္ေရာက္ေတာ့ တရုတ္က ေနာက္ကို ေျခ ၃လွမ္း လွမ္းျပီး ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ျဖာခန႔ဲပဲ ပန္းသီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်ပန္ရဲ႔ ဦးေခါင္းပါ။ တရုတ္က ဟန္ပါပါနဲ႔ ခါးေထာက္ျပီး ေျပာလိုက္တယ္။ "I am sorry" ငါ၀မ္းနည္းပါတယ္တဲ့။

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၆)

ေဗဒင္ဆရာ "ေဟ့.. ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံမရွင္းရေသးဘူး"


ေဗဒင္ေမးသူ "ကြ်န္မမွာ ေပးစရာပိုက္ဆံမရွိဘူးဆိုတာ အခုနက ဆရာမတြက္မိဘူးလား"

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၅)

တစ္ခါက ေလွတစ္စင္း ျမဳပ္လုနီးနီးမွာ ရဟတ္ယာဥ္တစ္စီး လာကယ္ခဲ့တယ္။ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚက ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ပစ္ခ်ျပီးကယ္ေတာ့ ေယာက်ာ္း၁ဝေယာက္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္က အဲဒီၾကိဳးမွာ ပါသြားခဲ့တယ္။ ၾကိဳးမွာခ်ိတ္ေနတဲ့ လူ၁၁ေယာက္ကို ရဟတ္ယာဥ္က မႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနလို႔ လူတစ္ေယာက္ လက္လႊတ္ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ ေယာက်ာ္းေတြက လက္မလႊတ္ခ်င္ၾကဘူး။ က "အားလံုးအတြက္ ကြ်န္မ အနစ္နာခံပါ့မယ္။ ကိုယ့္ေယာက္်ားအတြက္၊ ကိုယ္ရင္ေသြးေတြအတြက္ ေပးဆပ္တာကို မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ အျမဲစြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံေနရတဲ့ ကြ်န္မတို႔ မိန္းမသားေတြအတြက္ ဒါမ်ဳိးက ရိုးေနပါျပီ....."လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးလဲ ေျပာျပီးေရာ ေယာက်ာ္းေတြ အားလံုး လက္ခုပ္ဝိုင္းတီးၾကေတာ့တယ္..

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၄)

ဆရာတစ္ဦးက တပည့္မ်ားအား ကမာၻ႔လူဦးေရ ထူထပ္ပံုႏွင့္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးပံု အေၾကာင္းကို ႐ွင္းျပေနခဲ့သည္။ အစာေရဆာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေၾကာင့္ ကမာၻေပၚရွိလူမ်ား စကၠန္႔ပိုင္းတြင္ တစ္ဦးဦးေသဆံုးရပံုကို ဤသို႔ခိုင္းႏႈိင္းျပသည္။

"ဆရာ ထြက္သက္ဝင္သက္ ႐ွဴလိုက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကမာၻေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ေသဆံုးရတယ္"

ဤတြင္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးေျပာလိုက္သည္မွာက "ဆရာေန႔တိုင္း သြားတိုက္သင့္တယ္" ဟူတည္း။

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၃)

တစ္ခ်ဳိ႔တ႐ုတ္ေတြက ၄ ဂဏန္းကို လဒ္မရွိတဲ့ဂဏန္း၊ ကံမေကာင္းတဲ့ ဂဏန္းလို႔ အယူ႐ွိၾကတယ္။ "၄" ဂဏန္းရဲ႕ အသံထြက္က "ေသ"ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္စကားနဲ႔ အသံထြက္တူေနလို႔ပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ဳိ႔စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခုံနံပါတ္ ၄ ကိုမထားသလို တိုက္အထပ္ ၄ကိုလည္း ၅ထပ္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔.....

ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို လက္နဲ႔ လွည့္ရတဲ့ေခတ္တုန္းက အိမ္တစ္အိမ္မွာ ၄ဂဏန္းပဲပါတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီနံပါတ္ေၾကာင့္ အမည္မသိဖုန္းေတြ၊ အေၾကာင္းအရာမရွိတဲ့ ဖုန္းေတြ မၾကာခဏ လက္ခံခဲ့ရတယ္။ တစ္ညမွာ လူၾကီးေတြအိပ္ျပီး လူငယ္တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာခဲ့တယ္။ ဖုန္းတစ္ဖက္မွာ လူတစ္ေယာက္က အသံတုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔ ...

" ဟလို... ဟလို.. ၁၁၉ကို ဖုန္းဆက္ေပးပါ" လို႔ ေျပာတဲ့အသံကို ၾကားေတာ့ လူငယ္လန္႔ျပီး ဖုန္းကို ပစ္ခ်လိုက္မိတယ္။ မၾကာဘူး.. ဖုန္းျမည္လာျပန္တယ္။ အရင္အသံလိုပဲ..

" ဟလို... ဟလို.... ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေပးပါ" လို႔ ေျပာေတာ့ လူငယ္က အရဲစြန္႔ျပီး

" ဘာျဖစ္လို႔ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ မဆက္တာလဲ" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ ဖုန္းတစ္ဖက္က ျပန္ေျပာလိုက္တာက

" ျမန္ျမန္ဆက္ေပးပါ.. ကြ်န္ေတာ္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ကြ်န္ေတာ့္လက္ညႇိဳး ဒီ နံပါတ္၄ ေနရာမွာ ညႇပ္ေနလို႔" ပါ ဟူတည္း။

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၂)

တစ္ခါက ဥေရာပေဒသတစ္ခုရဲ႕ ညတစ္ညမွာ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေဟာ္လိုဝင္း ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြဆင္ႏဲႊျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုရွိတယ္။ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ဟာ စူးစမ္းလိုစိတ္နဲ႔ သခၤ်ဳိင္းထဲျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ေလွ်ာက္ရင္းေလွ်ာက္ရင္း တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ "႐ွ...႐ွ..႐ွ"နဲ႔ အသံတစ္သံကို သူတို႔ၾကားလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး လန္႔ျပီး အသံလာရာဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွတ္တိုင္တစ္ခုကို ကိုင္ျပီး ရပ္ေနတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

လူငယ္ထဲက တစ္ေယာက္က "အဘိုး.. ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ဘာလုပ္ေနတာလဲ? ကြ်န္ေတာ္တို႔က မေကာင္းဆိုးဝါးထင္ေနလို႔ဗ်"လို႔ ေမးေတာ့ အဘိုးအို စကားေၾကာင့္ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ သုတ္တင္ေျပးၾကေတာ့တယ္။

အဘိုးအို ေျပာလိုက္တာက " ငါ့နာမည္ စာလံုးေပါင္းမွားေနလို႔ကြ" ဟူတည္း။

ေတြးေတြးျပီးရယ္ (၁)

တစ္ခါက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ သန္းေခါင္ယံ ည၁၂နာရီတိတိမွာ ဖုန္းနံပါတ္ သုည ၁၄လံုးကိုႏွိပ္ရင္ ေသဆံုးသူေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္နဲ႔ စကားေျပာလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အယူတစ္ခုရွိခဲ့တယ္။

တစ္ညမွာ အဲဒီအယူကို အယံုအၾကည္မရွိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္က စမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ သိလိုစိတ္ျပင္းျပင္းျပျပနဲ႔ လူငယ္ဟာ ညသန္းေခါင္ ၁၂ နာရီတိတိမွာ သုည ၁၄လံုးကို ေကာက္လွည့္လိုက္တယ္။ တကယ္ပဲ ဖုန္းတစ္ဖက္က မိန္းကေလးအသံ တစ္သံထြက္လာတယ္။ ဖုန္းတစ္ဖက္က ေျပာလိုက္တာက

"လူၾကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ ဖုန္းနံပါတ္ မွားယြင္းေနပါသျဖင့္....... "

RJ ေရးနည္း

၁။တစ္လံုးတည္းနဲ့ ေၿပာလုိ ့ရတဲ့ စာလံုးမ်ားကုိေတာင္ မ်ားေအာင္ေရးပါ။
၂။RPက သိတဲ့စာလံုးမ်ားကုိဘဲ သံုးပါ။တၿခားမသိတဲ့စာလံုးမ်ားဆုိလ်င္ ဆရာဖတ္ရင္း ရီလိမ့္မည္။
၃။အစတြင္ Capital ႏွင့္ေရးၿပီး အဆံုးတြင္ Full-stop ခ်ရန္ မေမ့ႏွင့္။
၄။မၿပတ္မသား ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေရးၿခင္းသည္ ဆရာ မိမိRJအေပၚ အာရံုစုိက္မူကုိ ထက္သန္ေစသည္။
၅။Professionally ေၿမွာက္တတ္ ပါေစ..။(အေၿမွာက္မၾကိဳက္တဲ့သူ ဒီေခတ္မွာ ရွားသကုိး)
၆။`RJ သည္ မေၾကနပ္သည္မ်ား(Relfections) ကုိ ဆရာ့အားတုိင္ရန္ေန့စဥ္စာ(Journals)´ဟု အထင္မေရာက္ေစလုိပါ..။
၇။ေက်ာင္းသား ၂၅ေယာက္ မွေရးေသာ Rj ၂၅ေစာင္အား ဖတ္ရမည့္ Faciကုိ စာနာေသာအားၿဖင့္ ဟာသမ်ားထည့္ေရးေပးေစလုိ၏။(လူပဲ ပ်င္းတတ္သကုိး)
၈။ေရွ ့အပုိဒ္ႏွင့္ ေနာက္အပုိဒ္ ညွိတတ္ပါေစ…။(I do all those things ေရွ ့အပုိဒ္မွာေရးၿပီး second meeting အိမ္ၿပန္သြားတယ္ ေတြ ဘာညာ ေနာက္အပုိဒ္မွာ ေရွာင္ရမည္။)
၉။ Evaluations မ်ားသည္ မိမိRJ၏ ေဖာ္ေကာင္ဟု ထင္မွတ္ၾကေစလုိသည္။
၉။idioms မ်ားမသံုးၾကပါႏွင့္။(ဆရာနားမလည္မွာ စုိးေသာအားၿဖင့္)
၁၀။singalish ေဘးမွ ေ၀းၾကပါေစ…။
ထုိထုိအခ်က္မ်ားကုိက္ညီေသာ RJ ကုိေရးေသာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ား ကုိယ့္RJ ကုိယ္တုိင္ဖတ္ကာ စိတ္တုိင္းၾကလ်င္ submit iconကုိ အားပါးတရ ႏွိပ္ႏုိင္ၾကပါေစ..။

ေက်ာင္းအၿပီး…။
SASမွgraduateကုိကုိမမမ်ားကေတာ့ "Why does it work?"လုိ ့တစ္ဖံု..။

SEGမွgraduate ကုိကုိမမမ်ားကေတာ့ "How does it work?" လုိ ့တစ္မ်ိဳး..။

SITမွgraduate ကုိကုိမမမ်ားကေတာ့ "How much will it cost?" လုိ ့တစ္နည္း…။

STAမွ graduate ကုိကုိမမမ်ားကေတာ့ "Do you want fries with that?" လုိ ့တစ္လမ္း.. ေမးတတ္လာၾကပါလိမ့္မည္..။
မသိေသးသူမ်ား စမ္းသပ္ၾကည့္ပါကုန္………..။

အခုလုိေဖာက္သည္ခ်ေပးေသာ ကိုမင္းသက္အား RP Students မ်ားမွ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ :)

Faci နဲ႔အရင္တုိင္ပင္ပါ

တစ္ေန ့Lab Assistance နဲ ့ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး ေက်ာင္းေၿပးကာ East coast မွာ အတြဲေခ်ာင္းေနၾကတုန္း Faci နဲ ့ေတြ ့ပါသတဲ့။

ေတြ ့ေတာ့ အတူတူလမ္းေလ်ာက္ရင္း မီးခြက္ေဟာင္းေလးတစ္ခု ေရစပ္နားေလးက ေက်ာက္တံုးေဘးမွာ ေသာင္တင္ေနတာကုိ ေတြ ့ၾကပါတယ္။မီးခြက္ေလး ပြတ္ၾကည့္တုန္း မီးခြက္ေစာင့္သရဲ ၀ုန္းကနဲ ထြက္လာတယ္။ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္နဲ ့ၾကည့္ၿပီး တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ခုဆီ လုိရာဆႏၷၿဖည့္ေပးမယ္ဆုိၿပီး ဘာလုိခ်င္သလဲ ေမးလုိက္တယ္။

ေက်ာင္းသား `Phuket က ပင္လယ္ၿပင္က ေလွေပၚမွာ ေခါင္းၿမီးမၿခံဳတဲ့ မေလးမ ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ ့ ႏွစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္´

`အပ္ခ်ေလာင္း´။ ဆုၿပည့္သြားၿပီး ေက်ာင္းသားလည္း East Coast ကေန ေပ်ာက္သြားသတည့္။
Lab assistance `က်ေနာ္ကေတာ့ ဟာ၀ုိင္ယီဗ်ာ ရည္းစားေဟာင္းေလးေတြ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္နဲ ့ အနားမွာ ေရခဲစိမ္ရွန္ပုိင္တစ္လံုးရွိမယ္ ´

`အပ္ခ်ေလာင္း´။ Lab assistance လည္း East Coast ကေန ေပ်ာက္သြားၿပန္တယ္။
မီးခြက္ေစာင့္။။ ကဲ ေနာက္ဆံုး အရွင္ဘာလုိခ်င္ပါသလဲ။
Faci။ ။ Third meeting ၂နာရီ အမွီ ဒီေကာင္ႏွစ္ေယာက္ကုိ စာသင္ခန္းထဲပုိ့လုိက္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုမင္းသက္ဧ။္ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္

စိတ္မဆိုးေၾကးေနာ္

RP Students

RP ေက်ာင္းသားမွန္ပါလွ်င္ Laptop တစ္လံုးႏွင့္ Internet Connection သာရွိပါက ျပသနာအားလံုးကို ရွင္းႏိုင္သည္။

ေရ့ွတစ္မို္င္သာ စဥ္းစားပါ။

ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝးၾကီးသြားရဦးမယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားပဲ ေ႔ရွတစ္မိုင္အတြက္ကိုပဲ စဥ္းစားျပီးလုပ္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္လိမ့္မယ္လို႔ယံုၾကည္တယ္။
Eric Sevaried

ေန႔ႏွင့္နံႏွင့္ခ်စ္ပါတယ္

ဒီတစ္ေယာက္က တနလၤာသားမို႔

ၾကင္ၾကင္နာနာခ်စ္လိုက္သည္။

ဟိုတစ္ေယာက္ကအဂၤ ါသားမို႔

စြဲစြဲျမဲျမဲ ခ်စ္ပါတယ္။

အကိုၾကီးက Wednesday မို႔

ရင္နင့္ေနေအာင္ ခ်စ္မိတယ္။

ၾကာသာပေတးသား ေမာင္ေမာင္ကိုေတာ့

ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ခ်စ္ခဲ့တယ္။

ေသာၾကာသားေလး ကိုပူးကိုေတာ့

ေသတပန္သက္ဆံုး ခ်စ္ေတာ့မယ္။

စေနသားၾကီး ကိုကိုနဲ႔ေတာ့

တသက္လံုးပဲ တြဲသြားမယ္။

တနဂၤေႏြသား ေမာင္ေလးကေတာ့

အျမဲတမ္းရင္မွာ စိုးမိုးေနတယ္။

ကဗ်ာေရးသူ ။ ။ အမည္မသိ ေခတ္စာဆို

ကဗ်ာအမ်ိဳးအစား။ ။ က်ဴခ်င္း

ငပ်င္း

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ ငပ်င္းဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ရွိပါသတဲ့။ ပ်င္းလုိက္ပုံမ်ား ႏွစ္ေယာက္မရွိပါဘူးတဲ့။ တစ္ေန႕ေတာ့ ငပ်င္းအေမက ေခၚပါေလေရာ။

"ဟဲ့ သားေလးငပ်င္း... ငွက္ေပ်ာသီးလာစား"

"ဟာ... ပ်င္းတယ္... အခြံႏွြာေပး"

"ျပီးျပီ... ေရာ့" "၀ါးရမွာပ်င္းတယ္... အေမ၀ါးေပး" "ျပီးျပီ" "မ်ိဳခ်ရမွာ ပ်င္းတယ္... အေမပဲ မ်ိဳခ်လုိက္ေတာ့" အဲေလာက္ကုိပ်င္းတာ။ ပုလင္းနက္ဖုိရမ္ထဲ ၀င္ရင္လည္း ေတာ့ပစ္ေတြတင္တင္ျပီး ပ်င္းလြန္းလုိ႕ဆုိျပီး တစ္ခါမွ ၀င္မေရးပါဘူးတဲ့။ သူတင္တဲ့ေတာ့ပစ္ေတြမွာလည္း စာရိုက္ရမွာ ပ်င္းလုိ႕ဆုိျပီး ဘာေခါင္းစဥ္မွ မတပ္ပါဘူးတဲ့။ ဂလုိနဲ႕ပဲ ေနာက္ဆံတတင္းတင္းနဲ႕ ငပ်င္းမိဘႏွစ္ပါးဟာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆုံးပါးသြားပါေလေရာတဲ့။ ငပ်င္းတစ္ေယာက္ဟာ ခ်က္တင္၀င္လုိက္၊ ဂိမ္းေဆာ့လုိက္၊ အိပ္လုိက္၊ စားလုိက္ လုပ္ေနရင္းက မိဘႏွစ္ပါးထားခဲ့တဲ့ အေမြမ်ား တျဖည္းျဖည္းေျပာင္လာလုိက္တာ ႏြားပိန္တရွဥ္းနဲ႕ အိမ္တစ္လုံးပဲ က်န္ပါေတာ့ သတဲ့။ အဲဒီႏြားပိန္တစ္ရွဥ္းဟာလည္း ငပ်င္း ဂရုမစုိက္တဲ့အေလ်ာက္ ရြာထဲမွာ ဟုိျခံ၀င္ ဒီျခံထြက္နဲ႕ ရြာသားေတြရဲ႕ ေတာက္ညင္႕ကပ္မႈကုိ အေတာ္ေလး ခံရပါသတဲ့။ ဂလုိနဲ႕ တစ္ေန႕ေတာ့ ႏြားတစ္ရွဥ္းခမ်ာ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း ဆုိသလုိ လူေျဖာင့္စိတ္တုိ မုဆုိးၾကီး ကုိဟိတ္ရဲ႕ ေညွာင့္က်င္းထဲက်ျပီး မာလကီးပါေလေရာ။ ကုိဟိတ္လည္း အားနာနာနဲ႕ ငပ်င္းကုိ ၀င္ေျပာသတဲ့။ "မင္းႏြားႏွစ္ေကာင္ေတာ့ သြားရွာျပီကြာ... က်ြတ္က်ြတ္... အသားကုိေပၚျပီး အရပ္ေ၀လုိက္ေတာ့မယ္ေနာ္... ရွလြတ္"

"သေဘာ သေဘာ... က်န္တဲ့အေရခြံသာ က်ေနာ့္ေပး" ႏြားအေရခြံလည္းရေရာ အိမ္ျပင္မွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ အေျခာက္လွမ္းျပီး အဲဒီႏြားအေရခြံ မစုိမေျခာက္ၾကီးကုိ လိပ္ေနပါသတဲ့။ ရြာသားေတြလဲ ၀ုိင္းစပ္စုတာေပါ့။

"မစုိမေျခာက္ၾကီးနဲ႕ ဘာလုပ္မလုိ႕လဲ"

"အုိ... သူမ်ားကုိ အဲလုိမေျပာပါနဲ႕... အဲေလ... ဟုိဘက္ရြာမွာ ဆင္ခုနစ္ေကာင္ ဖိနပ္လုပ္ငန္းက အဲဒီႏြားအေရခြံ မစုိမေျခာက္ေတြကုိ ေစ်းေကာင္းေပး ၀ယ္ေနတယ္တဲ့" ငပ်င္းလည္း ရွြီးလုိက္တာေပါ့။ အမွန္က ဘယ္ဟုတ္ရမွာလဲ။ ေျခာက္တဲ့အထိ ေစာင့္ရမွာ ပ်င္းလုိ႕။ ရြာသားေတြလည္း ငပ်င္းအေၾကာင္း ေနာေၾကေနျပီမုိ႕ မယုံတဲ့ အၾကည္႕နဲ႕ ၾကည္႕ၾကည္႕ျပီး ထြက္သြားၾကသတဲ့။ ငပ်င္းလည္း ရွက္ရွက္နဲ႕ သူအလိပ္ၾကီးကုိ ေကာက္ထမ္း ရြာျပင္ကုိ သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္နဲ႕ ထြက္သြားပါေလေရာ။ ဂလုိနဲ႕ ေျခဦးတည္႕ရာ ေလွ်ာက္သြားလုိက္တာ ေမွာင္လာေတာ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚတက္၊ သူ႕အလိပ္ၾကီး ေခါင္းအုံးျပီး အိပ္ေနပါသတဲ့။ သန္းေခါင္ေလာက္လဲေရာက္ေရာ လူတစ္စု ေမွာင္ရိပ္ခုိျပီး အဲဒီသစ္ပင္ေအာက္ ေရာက္လာပါသတဲ့။ သူတုိ႕ကေတာ့ ဓားျပတုိက္ျပီး ေ၀စုလာခြဲတဲ့ ဓားျပအုပ္စုေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ၾကီး ေလရူး။( ထီးကုိင္းမ်ား၊ ဖိနပ္မ်ား ခ်ဳပ္သူမဟုတ္)

"ကဲ... အားလုံးပဲ ေ၀စုခြဲမယ္... ထုိင္ၾက။"

"ဆရာ... အေနာ္က အင္ခရစ္လုပ္ထားတဲ့ စစ္က်ဴရတီကုတ္ကုိ ေျဖေပးတာေနာ္... အေနာ္ ေ၀စုပုိရသင့္တယ္။"

"အေနာ္က အလာမ္းစစ္စတမ္ကုိ ဒစ္ေဇးဘဲ လုပ္ေပးတာေနာ္... အေနာ္ပုိရမွ ျဖစ္မယ္။" "ဓားစာခံေတြကုိ ပိြဳင့္သာတီအိတ္တစ္လက္တည္းနဲ႕ ထိန္းရတဲ့ အေနာ့ကုိလည္း ထည္႕တြက္အုံးမွေပါ့ ဆရာရူးရဲ႕။"

"ဟိတ္... တိတ္ၾကစမ္း... ဒီပလန္းကုိ ေခါင္းေဆာင္စီစဥ္တဲ့ ငါသာလွ်င္ အေရးအပါဆုံး... ဟီးဟီးဟီး... ဒီေတာ့ ငါပဲ ေ၀စုပုိရသင့္တယ္။"

(သံျပိဳင္) "အဟင့္ဟင့္... ဆရာရူး မတရားဘူး။"

"ဘာကြ... ငါမတရားရင္ မုိးၾကိဳးအၾကိမ္တစ္ေထာင္ ငါ့ငယ္ပါတည္႕တည္႔ အဲေလ ငါ့ငယ္ထိပ္တည္႕တည္႕ ပစ္ပါေစကြာ... ဟြန္း..." အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငပ်င္းရဲ႕ သားေရလိပ္ၾကီးဟာ ေခါင္းေအာက္ကေလွ်ာျပီး ျပဳတ္က်လာသတဲ့။ "၀ုန္း.. ဂ်ဳန္း.. ဂ်လုံး.. ေျဖာင္း... ဂ်ြတ္..." ဓားျပအုပ္စုလည္း မုိးၾကိဳးပစ္ပါျပီဆုိျပီး ရွိတာေတြ ပစ္ခ်၊ ကုိယ္လြတ္ရုန္း ထြက္ေျပးၾကပါေလေရာ။ မနက္မုိးလင္းလုိ႕ သစ္ပင္ေအာက္ဆင္းလာတဲ့ ငပ်င္းမေတာ့ ရတနာထုပ္ၾကီးကုိ ေတြ႕ျပီး နေ၀တိမ္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ ရတနာေတြကမ်ားလြန္းေတာ့ အားလုံးကုိ မသယ္ႏုိင္တာနဲ႕ နည္းနည္းေလာက္ကုိ ပုဆုိးခါးပုံစထဲထည္႕၊ က်န္တာေတြကုိ ေျမၾကီးထဲျမဳပ္ျပီး ရြာကုိ ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြနဲ႕ ျပန္လာပါသတဲ့။ရြာသားေတြလဲ ငပ်င္းကုိ နားမလည္ႏုိင္တဲ့ အၾကည္႕နဲ႕ ၾကည္႕ျပီး ရတနာေတြ ဘယ္လုိရလာလဲဆုိတာ ၀ုိင္းေမးၾကသတဲ့။

"ဟီး အေနာ္ေက်ာသားပဲ။ ဟုိဘက္ရြာမွာ မစုိမေျခာက္ေတြကုိေစ်းေကာင္းေပး ၀ယ္ေနပါတယ္လုိ႕။" ငပ်င္းလည္း ျပီးျပီးေရာ ေပါေပါၾကီး ေျဖလုိက္တာေပါ့။ ရြာသားေတြလည္း ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ငါတုိ႕ပြျပီဆုိျပီး ရြာထဲက ရွိသမွ်ႏြားေတြကုိ ေပၚ၊ မေျခာက္တေျခာက္ေနလွမ္းျပီး ဟုိဘက္ရြာကုိ အုပ္စုလုိက္ သြားေရာင္းၾကသတဲ့။ ဟုိဘက္ရြာေရာက္ေတာ့မွ အလိမ္ခံလုိက္ရမွန္း သိတဲ့ ရြာသားေတြမွာ ေဒါသတၾကီးနဲ႕ အုပ္စုလုိက္ ျပန္လာျပီး ငပ်င္းအိမ္ ကုိ မီးတင္ရႈိ႕လုိက္ၾကသတဲ့။ အင္တာနက္ကေဖးကျပန္လာတဲ့ ငပ်င္းခမ်ာ ျပာပုံ အတိျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕အိမ္ကုိျမင္လုိက္ရေပမယ့္ ဘာမွမေျပာဘဲ ျပာေတြကုိေတာင္းတစ္လုံးထဲ ေကာက္ထည္႕ျပီး သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္နဲ႕ ရြာျပင္ကုိ ထြက္သြားပါသတဲ့။ စိတ္ဆုိးပုံမရတဲ့ ငပ်င္းကုိၾကည္႕ျပီး ရြာသားေတြလည္း အံ့ၾသေနၾကတာေပါ့။ ငပ်င္းလည္း ေတာထဲသြား၊ ရတနာေတြကုိ ေတာင္းထဲထည္႕ျပီး ညေနေစာင္းေလာက္မွ ရြာျပန္လာသတဲ့။ ရတနာေတြပါလာျပန္တဲ့ ငပ်င္းကုိၾကည္႕ျပီး ရြာသားေတြလည္း စပ္စုၾကျပန္ပါေရာ။ ငပ်င္းကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ။

"ကုိရီးယားစတုိင္ အုိးတုိက္ဖြဲျပာ လုပ္မလုိ႕တဲ့... ဟုိဘက္ရြာမွာ အိမ္ျပာေတြကုိ ေစ်းေကာင္းေပး၀ယ္ေနတယ္။" ရြာသားေတြလဲ အဟုတ္မွတ္ျပီး ညတြင္းခ်င္း ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ မီးရႈိ႕ၾကတာ တစ္ရြာလုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ပါေလေရာ။ မီးအား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲဆုိရင္ ဆယ္မိုင္အကြာက သန္းတုပ္လုိ႕ ရပါသတဲ့။ ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ ေတာင္းကုိယ္စီထမ္းလုိ႕ အိမ္ျပာသြားေရာင္းတဲ့ ရြာသားေတြခမ်ာမွာ ခရီးစရိတ္ေတာင္ ေၾကေအာင္မေရာင္းရဘဲ ျပန္လာရပါသတဲ့။ ေဒါသေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနတဲ့ ရြာသားေတြဟာ ခ်က္တင္က်ဴေနတဲ့ ငပ်င္းကုိ ၀ုိင္းဖမ္းျပီး ဂုန္နီအိတ္နဲ႕ထုပ္၊ ကမ္းစပ္က လမုပင္ၾကီးေပၚမွာ ၾကိဳးနဲ႕တုပ္၊ တြဲေလာင္းခ်ိတ္ထားပါသတဲ့။ ဒီေရတက္လာရင္ ၾကိဳးျဖတ္ခ်မယ္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႏြားေက်ာင္းသားေလး ဂြ်န္၀ူး ဟာ ပုေလြက်ဴရင္း ႏြားအုပ္ၾကီးကုိ ေက်ာင္းလာပါသတဲ့။ ပုေလြသံၾကားလုိက္ရတဲ့ ငပ်င္းဟာ ဂုန္နီအိတ္ထဲကေန ၀ူး၀ါး၀ူး၀ါးနဲ႕ ထေအာ္ပါေလေရာ။

"အဟင့္ အဟင့္ သူၾကီးသမီးကုိ မယူပါရေစနဲ႕... မယူပါရေစနဲ႕... "

ဂြ်န္၀ူးလည္း စိတ္၀င္စားသြားျပီး လွမ္းေမးသတဲ့။

"သူၾကီးသမီးက ဒါေလာက္ေခ်ာတာ... ဘာလုိ႕မယူခ်င္ရတာလဲ..." သူ႕သမီးကုိ ယူရင္ သူၾကီးရာထူးကုိ ဆက္ခံရမယ္တဲ့... အေနာ္ကေအးေအးပဲ ေနပါရေစလုိ႕ ေက်ာတာကုိ လက္မခံဘဲ သဘူမေတာမခ်င္း ဒီမွာ ခ်ိတ္ထားမယ္တဲ့... အဟင့္ အဟင့္..."

"ဟာ... ပိန္းလုိက္တာကြာ... ေနရာခ်င္းေတာင္ လဲလိုက္ခ်င္တယ္... ဒီလုိလုပ္ ငါ့ႏြားေတြ မင္းယူ... ငါက မင္းကုိယ္စား အထုပ္ထဲ ၀င္ေနမယ္... ဘယ္လုိလဲ..." ငပ်င္းလည္း သေဘာမတူခ်င္ တူခ်င္ပုံေလးနဲ႕ လက္ခံလုိက္တာေပါ့။ ငပ်င္း ႏြားအုပ္ၾကီးနဲ႕ ထြက္သြားခ်ိန္မွာ ဂြ်န္၀ူးတစ္ေယာက္ ဂုန္နီအိတ္ထဲမွာ သြားျဖဲျပီး ၾကည္ႏူးေနပါသတဲ့။ ဒီေရတက္လာခ်ိန္မွာ ရြာသားေတြေရာက္လာပါေလေရာ။

"သူၾကီးသမီးကုိ ယူမယ္... သူၾကီးသမီးကုိ ယူမယ္..." ဂုန္နီအိတ္ထဲက စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္သံကုိ ၾကားလုိက္ရတဲ့ ရြာသားေတြဟာ ဂြ်န္၀ူးကုိ ၀ုိင္းရုိက္ျပီး ေရထဲ ကန္ခ်လုိက္ၾကပါေလေရာ။ (ေနာက္ပုိင္း ဂ်ြန္၀ူးဘာျဖစ္သြားသည္ကုိ အေနာ္တကယ္မသိပါ။)

"ဟင္း ေသခါနီးေတာင္ တဏွာရူးေနေသးတယ္" ညေနလည္းေစာင္းေရာ ငပ်င္းတစ္ေယာက္ ပုေလြမႈတ္ရင္း ရြာထဲကုိ ႏြားတစ္အုပ္နဲ႕ ျပန္လာပါသတဲ့။ ရြာသားေတြလည္း မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးနဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ စပ္စုၾကပါသတဲ့။

"အေနာ္ ေရထဲလဲေရာက္ေရာ နဂါးမင္းၾကီးနဲ႕ ေတြ႕တယ္"

"နဂါးမင္းက ဘယ္လုိပုံလဲဟင္... ကုိစီအမ္တုိ႕၊ ကုိအားဂလီးတုိ႕လုိမ်ိဳး ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္လား..." "အဟီး... ဟုတ္ဘူး... ကုိမဟာလုိမ်ိဳး ခန္႕ေခ်ာၾကီး..."

"အင္း... အဲဒီေတာ့..." "အဲဒီေတာ့သူက အေနာ့ကုိေျပာတယ္... ႏြားေတြၾကိဳက္သေလာက္ ဖမ္းသြား တဲ့..." "ဟင္.. ေရထဲမွာ ႏြားေတြရွိတယ္... ဟုတ္လား..."

"ေၾသာ္... မယုံရင္ ဒီမွာ အေနာ္ဖမ္းလာတဲ့ ႏြားေတြသာ ၾကည္႕ေပေတာ့... ျပီးေတာ့ ေျပာလုိက္ေသးတယ္... ႏြားေတြထပ္လုိခ်င္ရင္ ဒီေရတက္ခ်ိန္မွာ ဂုန္နီအိတ္စြပ္ျပီးလာငုပ္လွည္႕ တဲ့" ရြာသားေတြလည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ခုန္ေပါက္ျပီး အိမ္ကုိျပန္ေျပးၾကပါေလေရာ။ ေနာက္ေန႕လည္းက်ေရာ ကမ္းစပ္က လမုပင္ေတြမွာ တြဲေလာင္းဆြဲထားတဲ့ ဂုန္နီအိတ္ေတြ အစီအရီပါပဲတဲ့။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ တစ္ရြာလုံးလုိလုိ ႏြားငုပ္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေနတာပါတဲ့။ ဒီေရလည္းတက္လာေရာ ရြာသားေတြရဲ႕ ဇနီးျဖစ္သူေတြဟာ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ၾကိဳးေတြကုိ ျဖတ္ခ်လုိက္ၾကတာ တဗြမ္းဗြမ္းနဲ႕ ဆူညံေနပါသတဲ့။ ေနာက္ေန႕ေရာက္တဲ့အထိ ႏြားငုပ္သြားၾကသူ ရြာသားတစ္စုဟာ ျပန္ေပၚမလာပါဘူးတဲ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငပ်င္းေရာက္လာျပီး ေျပာပါသတဲ့။

"အဟီး တစ္ခုေျပာဖုိ႕ ေမ့သြားတယ္... နဂါးမေလးေတြက သိပ္ေခ်ာေတာ့ ေတာ္ရုံလူဆုိ ျပန္လာခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး" ဂလုိနဲ႕ ငပ်င္းဟာ အားကုိးရာမဲ့ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားကုိ လက္ထပ္ျပီးသကာလ ရြာသူၾကီးအျဖစ္ ေပ်ာ္ရွြင္စြာ အသက္ထက္ဆုံးေနသြားပါသတဲ့။ ျပီးပါျပီ။ ----------------------------------------------------------------------------------------

ဒီပုံျပင္ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေလးကေတာ့ အေခ်ာင္ေနမွ ေကာင္းစားၾက။ အဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မ်ားမ်ားလိမ္ေလ အသက္ရွည္။ အဲ ဒါလည္းမနိပ္ေသးဘူး။ သိဘူး။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ၾကိဳက္သလုိ ဆြဲေတြးေပေတာ့။ ပုံျပင္ကုိ မၾကိဳက္ရင္ အဲဒါ ပုံျပင္ကုိ စတီထြင္ခဲ့တဲ့လူရဲ႕ အျပစ္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း။

P.S. http://lionslayer.multiply.com/journal မွ

Changing of Our Committe Main Email Account

Hi Guys,
We changed our main email account to rpmyanmarstudents@gmail.com. And we no more use the old account rp.myanmar.union@gmail. We found that many RP Myanmar students didn't receive our emails and don't know updates about ours. So please kindly add our new email account. We appreciate your co operation and participation.
Regards
RP Myanmar Students Union.

Myanmar & Wireless

ဂ်ပန္မွဘူမိေဗဒပညာရွင္ေတြကတူးေဖာ္ေရးလုပ္ကြက္တစ္ခုကေနမထင္မွတ္ပဲေျမေအာက္မီတာ (၁၀၀၀)ေက်ာ္မွာ Copper Wire ေတြတူးေဖာ္ေတြ႔ရွိသြားၾကတယ္။ဂ်ပန္မွ Scientists ေတြရဲ့စမ္းသပ္မႈအရေအာက္ပါအတိုင္းမွတ္ခ်တ္တစ္ခုခ်လိုက္သည္။

"မိမိတို႔ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြဟာေရွးႏွစ္ေပါင္း၁၀၀၀ခန္႔ကတည္းကCopper Wire Coxial Technology ေတြအသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္တဲ့။"

အဲ့ဒါကို မခံႏိုင္ျဖစ္သြားတဲ့အေမရိကန္ေတြက သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ ေျမေအာက္မီတာ(၂၀၀၀)တူးၾကတယ္။ထူးဆန္းစြာနဲ႔ Fiber Cables ေတြကို ေတြ ႔ရွိသြားတယ္။ အေမရိကန္ပညာရွင္ေတြက ေအာက္ပါအတိုင္းမွတ္ခ်တ္ခ်လုိက္ၾကတယ္။

"မိမိတို႔ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြဟာေရွးႏွစ္ေပါင္း၁၀၀၀ခန္႔ကတည္းက Optical Technology (or) Photonic Technology ေတြအသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္တဲ့။"

ေနာက္ဆံုးျမန္မာႏိုင္ငံမွလည္းအားက်မခံ ျမန္မာ့ေျမေအာက္ကိုတူးေဖာ္ခိုင္းလိုက္ၾကတယ္။ မီတာ (၁၀၀၀)တူးတယ္....ဘာမွမေတြ ႔ဘူး။ မီတာ (၂၀၀၀)တူးတယ္...အဲ.ဘာမွမေတြ႔ေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ပိုေသခ်ာသြားေအာင္ မီတာ (၃၀၀၀)အထိတူးလုိက္ၾကတယ္။ ။ အံံ့ၾသစရာပဲဗ်ာ....။ ဘာဆိုဘာမွကို မေတြ႔တာ...။ ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုး မွတ္ခ်တ္တစ္ခုခ်လိုက္ၾကတယ္။

"မိမိတို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြဟာ ေရွးႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ကတည္းက Wireless Technology ေတြအသံုုးျပဳခဲ့ၾကတယ္တဲ့။" ။

ကြာျခားခ်က္

ဆင္းရဲသားေတြဝက္ေမြးတယ္၊လူကံုထံေတြက်ေတာ့ေခြးေမြးတယ္။ဆင္းရဲသားေတြအိမ္မွာဟင္းသီးဟင္းရြက္စားတယ္။လူကံုထံေတြေဟာ္တယ္တက္ျပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္စားတယ္။ဆင္းရဲသားေတြလမ္းေပၚမွာစက္ဘီးစီးတယ္။လူကံုထံေတြဧည့္ခန္းထဲမွာစက္ဘီးစီးတယ္။ ဆင္းရဲတုန္းမယားက Secretary တာဝန္တြဲယူရတယ္။ ခ်မ္းသာေတာ့secretaryကမယားတာဝန္တြဲယူရတယ္။ ဆင္းရဲတုန္းခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။ ခ်မ္းသာေတာ့ဆင္းရဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ.... ဆင္းရဲသားေတြအသားစားတယ္၊လူကံုထံေတြပုစြန္စားတယ္၊ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက်ေတာ့ အလကားရတာမွန္သမၽွစားတယ္။ ေယာၤက်ားေတြျမင့္ခ်င္တယ္၊မိန္းမေတြပိန္ခ်င္တယ္။ေခြးေတြ အက်ီဝတ္ကုန္ျပီး လူေတြက်ေတာ့ ကိုယ္ေပၚကအသားေတြေပၚႏိုင္သေလာက္ေဖာ္ၾကခၽြတၾ္ကတယ္။
P.S(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွ)

တံတားေဆာက္မယ္၊ လမ္းေဖာက္မယ္

တခါကနတ္ျပည္ကသိၾကားမင္းႏွင္ံငရဲျပည္ကငရဲမင္းတို႔ေတြ႔ၾကျပီးနတ္ျပည္ႏွင့္ငရဲျပည္ရထားလမ္းေဖာက္လုပ္ျပီး ရထားလမ္းကို လူ႔ျပည္မွာဆံုၾကဖို႔သေဘာတူၾကပါတယ္။

ဒါနဲ႔ငရဲမင္းၾကီးကရထားလမ္းေဖာက္လာလိုက္တာ လူျပည္ကိုေ၇ာက္လာပါေလေရာ။ ဒါေပမယ့္သိၾကားမင္းရဲ့ ရထားလမ္းကအစအနေတာင္မျမင္ရေသးပါဘူး။ "ငရဲမင္းၾကီးက ေၾသာ္..ေနာက္က်ေနလို႔ေနမွာပဲ" ဆိုျပီးဆက္ေဖာက္လာလိုက္တာ ရထားလမ္းကနတ္ျပည္မွာဆံုးပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ငရဲမင္းၾကီးလည္းစိတ္တိုတာနဲ႔သိၾကားမင္းၾကီးကိုအျပစ္ေျပာပါေလေရာ။

အဲဒီမွာ သိၾကားမင္းျပန္ေျပာလုိက္ပံုက "ခင္ဗ်ားတို႔ ငရဲျပည္မွာက ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ထမ္းေတြေပါတယ္ဗ်။ က်ဳပ္ဆီကိုက တစ္ႏွစ္ေနလို႔ တစ္ေယာက္ေတာင္ေရာက္တာမဟုတ္ဘူးဗ်" တဲ့။

ေျပာေပးပါဦး

သူ ႔ကိုေတြ႔ရင္ေျပာျပေပးပါ။ Fan ထည့္ပါဦး။ :)

အင္း... ေတြးမိတာကေတာ့

Semester ဧ။္ေနာက္ဆံုးအပတ္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေသာ သူေတြက ျပည္ေတာ္ျပန္ဖို႔ စိုင္းျပင္းေနၾကပါျပီ၊ တစ္ခ်ိဳ ႔က BF, GF နဲ႔ ဘယ္လိုကဲမလဲလို႔ စဥ္းစားေနၾကပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ ႔ကေတာ့ Vacation ကိုဘယ္လို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်မလဲလို႔ ေတြးေတာေနၾကပါတယ္။ အဲတစ္ခ်ိဳ ႔ေသာ အထီးက်န္သမားမ်ားကေတာ့…………………

ခ်စ္သက္ေသ

စကာၤပူမွေကာင္ေလးက ျမန္မာျပည္မွ ေကာင္မေလးကို ရည္းစားစကားေျပာေနသည္။
ေကာင္ေလး။ ။ နင့္ကို ငါတကယ္ခ်စ္ပါတယ္။ ရိုးေျမက်ေပါင္းပါမယ္လို႔ ကတိေပးပါတယ္။
ေကာင္မေလး။ ။ နင္က ျငင္းရက္စရာဘာမွွမရွိပါဘူးဟာ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုစဥ္းစားခြင့္ေတာ့ေပးပါဟာ။
ေကာင္ေလး။ ။ အင္း တသက္တာအတြက္ပဲ၊ စဥ္းစားရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့အေျဖေပးမလဲေတာ့ေျပာေလ။
ေကာင္မေလး။ ။ု ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး မီးလာတဲ့ေန႔က်ရင္ နင္လိုခ်င္တဲ့အေျဖကိုေပးပါ့မယ္ဟာ။
ေကာင္ေလး။ ။ ေအးေလ။ ငါလည္း စကာၤပူတစ္ႏိုင္ငံလံုး မီးပ်က္တဲ့ေန႔အထိ နင့္အေျဖကိုေစာင့္ေနပါ့မယ္။

Just for fun

ဖခင္။ ။ သားေရ.. အေဖ မင္းကို မိန္းမေပးစားမလို႔ စီစဥ္ေနတယ္ကြ။

သား။ ။ က်ဳပ္က ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲ့လူပဲ ကိုယ္ယူမွာ ဗ်။

ဖခင္။ ။ ေနအံုး သား... ေကာင္မေလး က ဘီလ္ဂိတ္ သမီးကြ။

သား။ ။ ေအာ္ ဒီလိုလား... အေဖ့ စကားနားေထာင္လိုက္ပါမယ္။

ထို႔ေနာက္ ဖခင္ သည္ ဘီလ္ဂိတ္ ထံသို႔သြား ၿပီး....

ဖခင္။ ။ ခင္ဗ်ား သမီးအတြက္ အင္မတန္သင့္ေတာ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေတြ႔ထားတယ္။

ဘီလ္ဂိတ္။ ။ ကၽြန္ေတာ့္ သမီးေလး က ငယ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ဖခင္။ ။ ေနအံုး... ဟိုေကာင္ေလး က ကမၻာ့ဘဏ္ လက္ေထာက္ ဥကၠဌ ဗ်။

ဘီလ္ဂိတ္။ ။ အာ.. ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ လက္ခံရမွာ ေပါ့ဗ်ာ။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ဖခင္သည္ ကမၻာ့ဘဏ္ ဥကၠဌ ထံသို႔သြားသည္။

ဖခင္။ ။ ဥကၠဌ ႀကီးခင္ဗ်ား... လစ္လပ္ေနတဲ့ လက္ေထာက္ဥကၠဌ ရာထူးအတြက္ အထူးသင့္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေတြ႔ထားပါတယ္။

ဥကၠဌ။ ။ကၽြန္ေတာ္မွာ လိုအပ္တာထက္ အဲဒီရာထူးအတြက္ လိုအပ္တာထက္ေတာင္ ပိုမ်ားေနပါတယ္။

ဖခင္။ ။ ေနအံုး.. ဒီသူငယ္ေလးက ဘီလ္ဂိတ္ရဲ႕ သားမက္ကေလးဗ်။

ဥကၠဌ။ ။ ဒီလိုလား... ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။သင့္လက္ထဲမွာ ဘာမွမရွိလဲ သင့္မွာ positive attitude ရွိရင္... သင္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

Final Year မွခံစားခ်က္

History of Polytechnic