28 October 2008

ကထိန္ပြဲၾကီး က်င္းပမည္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ RPကထိန္ကို ၉ရက္ေန႔လုပ္ပါမည္။ လူကိုယ္တုိင္ပါဝင္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အလႈေငြထည့္ဝင္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ကုသိုလ္ပါဝင္ယူႏိုင္ပါသည္။ က်င္းပမည့္ေနရာႏွင့္အခ်ိန္မွာ
Date : 9 - 11 - 2008 ( 11am)
Venue : Dhamma Gardan Buddhis Society (Sinagpore)
2, Jalan kerayong Sembawang Straits Estate. Singapore 759300

Directions : Take Bus 882 from Sembawang MRT alight at 7th stop (B35) Take a walk back for 100 m
အလႈေငြမ်ားကို ေအာက္ပါ ေမာင္ႏွမမ်ားထံ လႈဒါန္းႏိုင္ပါသည္။
ေက်ာ္ဇင္ထြန္း 91857104 (kyawzinhtun@gmail.com)
သင္းသင္းလႈိင္ 91681021
ေကဇင္ 96521596 (kayzinkz@gmail.com)
ဖူးမြန္ေက်ာ္ 98506171 (doublestarphu@gmail.com)
ေဝမင္း 96627821 (weimin01@gmail.com)
Sandi 81530819 (mummypooh@gmail.com)
ခုိင္မီမီေဇာ္ 90262771
မင္းသက္လြင္ 97646005
ကိုေနလင္း 90089027
အလႈပြဲလာေရာက္သူမ်ားအား အေကၽြးအေမြးျဖင့္ ဧည့္ခံပါမည္။ အလႈပြဲသို႔လာေရာက္မည့္သူမ်ား အထက္ပါ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေက်းဇူးျပဳျပီး အေၾကာင္းၾကားပါရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

24 October 2008

ထုပ္စီးထိုးတမ္းကစားၾကမယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ RP ျမန္မာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ယေန႔ညေနတြင္ Republic Poly တြင္ထုပ္စီးထိုးတမ္းကစားၾကပါမယ္။ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား ေကဇင္ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။

Confidence

Body follows mind, Mind is driven by confidence. So Just believe your confidence that you can do it.

03 October 2008

ဒီစာေလးကို ေက်းဇူးျပဳၿပီ ဆံုးေအာင္ဖတ္ေပးပါ..........

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္မွ စိတ္တုိစိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကို အိမ္ရုိက္သံတစ္ထုပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။ မင္း တစ္ခါစိတ္တိုတိုင္း သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ၀င္းထရံတိုင္မွာ သြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။အေဖက အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ကိုေပးလုိက္တဲ့ ပထမေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းရိုက္သြင္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူစိတ္တိုတိုင္း သံေလးေတြကို ၀င္းထရံမွာ ရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေကာင္ေလးဟာ သူစိတ္သူထိန္းႏိူင္လာသတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ က်ဲလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံမွာ သံေျပးရိုက္တာထက္စာရင္ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းရတာပိုလြယ္လာမွန္း သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။
အဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ စိတ္မတိုပဲေနႏိူင္တဲ့ေနကို ေရာက္လာေရာ။ ေကာင္ေလးကေျပးၿပီး သူအေဖကို သတင္းသြားပို႔တယ္.. အေဖေရ.. သားေတာ့ စိတ္ကိုထိန္းႏိူင္သြားၿပီဗ်..
အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ သူအေဖက တစ္မ်ိဳးခိုင္းျပန္ေရာ..မင္းကိုယ္မင္း ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ တစ္ေနကုန္ထိန္းႏိူင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲ့ဒီသံေတြကို ျပန္ႏွုတ္ဦးကြာ။ တစ္ေန႔ ထိန္း ႏိူင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏွုန္းနဲ႕ ႏွုတ္ေနာ္လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးက သူအေဖကို ေျပာႏိူင္သြားတယ္။ အေဖေရ.. သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြအားလံုးကို ႏႈတ္ၿပီး သြားၿပီ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။
သည္အခါအေဖလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး သားရိုက္ခ့ဲတဲ့၀င္းထရံဆီကို ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္တယ္ငါ့သား လို႕လညး္ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။ ၀င္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီ၀င္းထရံတိုင္ေတြက အရင္တုန္းကလို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာ သားျမင္တယ္ မဟုတ္လား။ ေအး..သားကစိတ္တိုတိုနဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့၀င္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုအမာရြတ္ေတြထင္က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္ သားရယ္။အဲ့ဒီလိုပဲလူတစ္ေယာက္ကို သားကဓါးနဲ႕ထိုးလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ဓါးျပန္ႏွုတ္ၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္တယ္ဆိုပါစို႔။ သားဘယ္ႏွစ္ခါပဲရွိခိုးေတာင္းပန္ပါေစ။ ဒဏ္ရာနဲ႕ အမာရြတ္ကေတာ့ မလြဲမေသြက်န္ခဲ့မွာပဲ ငါ့သားရယ္..တဲ့။တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ႕ရတနာေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ငါတို႔ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေစတယ္။ အားေပးကူညီတယ္။ ဒုကၡ၊သုခေတြကိုလည္း မွ်ေ၀ခံစားၾကတယ္။ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဂရုစိုက္နားေထာင္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္တစ္ခုခုဆိုစိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္နဲ႕။ သူတို႕ကိ ုသံႏွုတ္ရာက်န္ခဲ့တဲ့ ၀င္းထရံေတြအျဖစ္မေရာက္ပါေစနဲ႕။ကိုယ့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္ေၾကာင္း သူတို႕ကိုလည္း သူတို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ ဂရုစိုက္လာေအာင္လုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္းေျပာၾကားေပးပါ။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တုိင္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြဆီကို ဒီပံုျပင္ေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ။ ယုတ္စြဆံုး ဒီစာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီ ဒီအတုိင္းျပန္ပို႔ႏိူင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ ကိုယ့္ဆီ ျပန္ေရာက္လာရင္ ကုိယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြရွိေနတာကို အလိုလိုခံစားႏုိင္မွာပါ။
ဒီစာအုပ္နာမည္က ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ ၾကည္ျမတဲ့ဘ၀င္ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးတဲ့သူက ဆရာအတၱေက်ာ္ပါ။အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလ်က္.....

01 October 2008

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစက ျပန္စၾကရေအာင္

အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ
ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ပါေစ၊
တိက်ေသခ်ာပါေစ၊
ကိုယ့္ပံုစံဟန္ပန္ ပါပါေစ။
{ဖရက္(ဒ)အက္စတဲ့}
"စားသံုးသူအတြက္ထိပ္တန္းအဆင့္ဝန္ေဆာင္မႈ"ဟု ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာအမည္ေပးထားသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု မ်ားမၾကာမီက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ေတြ႔ ၾကံဳခဲ့ရပါသည္။ ေန႔က စေနေန႔။ ေအးျမေသာ ေဆာင္းကာလ၊ ကေနဒါပျပည္ တရြန္ျမိဳ ႔မွာျဖစ္သည္။
စေနေန႔ကသက္သက္သာသာအားအားယားယားအနားယူေသာေန႔ျဖစ္သည္။ကေလးေတြလည္းအလည္အပတ္သြားေနသျဖင့္ ဇနီးသည္ ကိတ္ႏွင္ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္သည္။
အိပ္ရာက ေနာက္က်မွထသည္။ေန႔စဥ္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အလုပ္ေတြအားလံုးကိုေအးေအးေဆးေဆးသံုးေလးနာရီေနာက္က်ခံျပီးလုပ္ရသည္မွာ အရသာရွိလွသည္။ ျမိဳ ႔ထဲမွာဟိုေငးဒီေငး။ ေစ်းဆုိင္ေတြဝင္ၾကည့္၊ ျပခန္ေတြဝင္ၾကည့္ႏွင့္ အေတာ္ၾကီးေနာက္က်သည့္အခ်ိန္ ေန႔လယ္စာစားရန္ ဟိုတယ္တစ္ခုထဲဝင္ေတာ့ ညေနေလးနာရီထိုးျပီ။
ဟိုတယ္က တရြန္ျမိဳ ႔မွာ ထင္ရွားသည့္ၾကယ္ေလးပြင့္ဟိုတယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ စားေသာက္ခန္းဝန္ထမ္းေတြက ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြစားစရာေတြမွာၾကသည္။ ကိတ္က ကုန္းေဘာင္ၾကီးေက်ာ္တစ္ပြဲမွာသည္။ သို႔ေသာ္ဟင္းပြဲေရာက္လာသည့္အခါမွာေတာ့ တကယ့္ဇာတ္လမ္းကစေလသည္။ ဟင္းပြဲထဲမွာက်က်နနပါလာသည္က စားဖိုေဆာင္က စားဖိုမႈးမ်ားသံုးေလ့ရွိသည့္ ရာဘာလက္အိပ္ထိပ္ဖ်ားပိုင္းကေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္စားပြဲထိုးအမ်ိဳးသမီးကို လွမ္းေခၚလုိက္သည္။
"အဲ့ဒါဘာၾကီးလဲ" ကိတ္ကရြံရွာေသာမ်က္ႏွာစိတ္ပ်က္ေသာအမူအရာႏွင့္ေမးသည္။
"ဟယ္။ ကၽြန္မလည္းမသိဘူး" ဆိုျပီး အမ်ိဳးသမီးက ဟင္းပြဲကို အလ်င္အျမန္ျပန္သိမ္းကာ စားဖိုခန္းထဲယူသြားသည္။ အဲဒီေနာက္ တစ္ခနအတြင္းမွာပင္ စားေသာက္ခန္းတာဝန္ခံ မန္ေနဂ်ာႏွင့္အတူျပန္ေရာက္လာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားၾကီးအားနာပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ တစ္ကယ့္ကိုဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခ်ိဳ ႔ယြင္းခ်က္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အႏူးအညံ့ေတာင္းပန္ပါတယ္။" စားေသာက္ခန္းတာဝန္ခံက ယဥ္ေက်းစြာ စကားဆိုသည္။
မွန္သည္၊ သည္လိုပဲဆိုရမည္ေပါ့။
သို႔ေသာ္ သူက သည္မ်ွေလာက္သာမဟုတ္ပါ။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔အစက ျပန္စၾကရေအာင္ဗ်ာ" သူကဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ကဲ၊ စားပြဲေပၚမွာရွိတာေတြကို အားလံုးရွင္းကြာ ဟုစားပြဲထိုးအမ်ိဳးသမီးကို ညႊန္ၾကားသည္။ အမ်ိဳးသမီးက စားပြဲေပၚမွာရွိသည့္ ဝိုင္ပုလင္း၊ ဇြန္း၊ ခက္ရင္း၊ ဓား စသည္မ်ားအျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဟင္းပြဲသာမက စားပြဲခင္းပါမက်န္ အားလံုးျပန္သိမ္းသည္။
ထို႔ေနာက္" ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခါင္းထဲမွာရွိခဲ့တာေတြလဲ အားလံုးေမ့ပစ္လိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ" သူကဆိုျပန္သည္။
စားပြဲခင္းကိုအသစ္ျပန္ခင္းသည္။ စားေသာက္ဖြယ္ရာစားရင္းကိုထပ္မံျပသသည္။ ဝိုင္ပုလင္းအသစ္၊စားစရာသစ္မ်ား မွာၾကသည္။ အလြန္ထူးျခား စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေသာ ေန႔လယ္စာစားပြဲ အသစ္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္စၾကသည္။
စားေသာက္ခန္းတာဝန္ခံက ေစာေစာကကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းထဲတြင္သူတို႔ႏွင့္ပတ္သတ္ရ်္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ "ဟာသိပ္ဆိုးတာပဲ"ဟူေသာမွတ္ခ်က္ကို"အရမ္းကိုေကာင္းတာပဲ"ဟူေသာမွတ္ခ်က္ႏွင့္ျပန္လည္အစားထိုးေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေစာေစာကျဖစ္ခဲ့တာႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး သူဘာမွဆင္ျခင္ေပးမေန။
၄င္းအစား ပိုျပီးျမင့္ေသာ၊ ပိုေကာင္းမြန္ျပည့္စံုေသာ ဝန္ေဆာင္မႈတစ္ခုသာ သူလဲလွယ္ေပးခဲ့သည္။
ဟင္းလ်ာေတြက အရသာရွိလွသည္။ ဝန္ေဆာင္မႈကလည္းထိပ္တန္းအဆင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ကယ္ခမ္းနားပီျပင္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ "Richard Porter Let's ဧ။္ Start Over ကို ေဖျမင့္ဘာသာျပန္ထားေသာ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ႏွလံုးသားစာအုပ္မွ"